top of page

Νίκο Καλογερόπουλε, σ' εσέ κράζω....


Αντίο Κόκκινε,
Παραδόσου τώρα στη μάνα γη,
Τη δική σου γη, τη σκληρή, την όμορφη.
Την αντάρτισσα, την ανυπότακτη.
Αντίο Νικόλα,
Εσύ, που σμίλευες την πέτρα, γνωρίζοντας γράμματα πολλά,
Να ξέρεις, ότι οι μαθητές, οι φίλοι και σύντροφοί σου θα προσπαθούν
να σμιλεύουν την πέτρα της ζωής.
Ζωή και θάνατος ένα είναι αντάμα
Και η αλυσίδα μακριά, μεγάλη....
Θα παλεύουμε πολλοί για την ανάταση, για το καλύτερο,
όσες κι αν είναι οι δυσκολίες.
Σ' αγαπήσαμε πολύ,
Σ' ευχαριστούμε, γι' αυτά που μας έδωσες....

                                         Σάκης Καραλιώτας

Εδώ και πενήντα χρόνια ο Νίκος Καλογερόπουλος λάξευε με μεράκι και υπομονή τις πέτρες και τις έδινε μορφή. Τα όμορφα έργα τέχνης που δημιούργησε, μαζί με γλυπτά σπουδαίων καλλιτεχνών, κοσμούν σήμερα την αυλή του σπιτιού του, καθώς και διάφορους κοινόχρηστους χώρους του χωριού του, το Ροδοχώρι, που τόσο αγάπησε.

 

Ο Νίκος Καλογερόπουλος εργαζόταν ακούραστα, και συχνά δεχόμενος πολεμική από διάφορους παράγοντες της περιοχής, για την ανάδειξη της τοπικής ιστορίας και του πολιτισμού. Το σπίτι του στο Ροδοχώρι έχει μετατραπεί σε μουσείο, μοναδικό στην περιοχή και σε ολόκληρη τη χώρα. Στη μουσειακή συλλογή του Νίκου Καλογερόπουλου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει αμέτρητα αντικείμενα και γλυπτά. Τα οικιακά σκεύη, τα όπλα και τα εργαλεία, τα πετρώματα και τα απολιθώματα, τα γλυπτά έργα, παλιά κέρματα, χαρτονομίσματα και φωτογραφίες είναι μερικές μόνο από τις ενότητες που περιέχονται στη σπουδαία συλλογή του ανθρώπου που αγαπούσε την παράδοση και αγωνιζόταν να τη μεταλαμπαδεύσει στις νεότερες γενιές.

 

Η ενασχόλησή του με τη λάξευση της πέτρας και του ξύλου προέκυψε από τη δουλειά των προγόνων του, οι οποίοι προερχόμενοι άλλοι από την Κεντρική Πίνδο, άλλοι από τη Βορειοδυτική και άλλοι από την περιοχή του Γράμμου και της Βόρειας Ήπειρου, δούλευαν κατά βάση ως πετράδες και ξυλάδες. Στην κομπανία των πετράδων της περιοχής ήταν και ο λαϊκός γλύπτης Γεώργιος Βράγκας. Έργα του ήταν η παλιά κεντρική εκκλησία του χωριού, το παλιό σχολείο, πηγάδια, ρακοκάζανα, πέτρινα ανάγλυφα και σκάλες, πέτρινα και ξύλινα λιοντάρια. Τα έργα αυτά, πλαισιωμένα και από έργα άλλων λαϊκών και επώνυμων εργατών-καλλιτεχνών του ξύλου και της πέτρας, και μαζί με την «πρωτόγονη» δουλειά του Νίκου Καλογερόπουλου, εκτίθενται από το 1965 στην αυλή του σπιτιού του, αλλά και σε άλλους δημόσιους χώρους του χωριού, όπως στην πλατεία, στο νεκροταφείο, στην παιδική χαρά και σε άλλες τοποθεσίες. Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια ο Νίκος Καλογερόπουλος φρόντιζε να εμπλουτίζει τη συλλογή του, αλλά και τα εκθέματα στους δημόσιους χώρους.

 

Στην ιδιωτική συλλογή του υπάρχουν εκατοντάδες γλυπτά, 400 εργαλεία και σκεύη που δείχνουν τη ζωή στην περιοχή και την εξέλιξή της, 1.500 πετρώματα και απολιθώματα, συλλογή παλιών όπλων και κειμηλίων. Στο κέντρο της αυλής βρίσκεται το πηγάδι που χτίστηκε το 1906 σε βράχο βάθους 17 μέτρων, καθώς και ένα ρακοκάζανο.

 

Στη μουσειακή συλλογή εκτίθενται επίσης και βιβλία του ίδιου του συγγραφέα Νίκου Καλογερόπουλου, καθώς και άλλων για τα οποία είχε την επίβλεψη, κυρίως ως Πρόεδρος της Εταιρίας Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων (ΕΔΙΑ) Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας 1940-1974 και αναφέρονται στην περίοδο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και τον εμφύλιο. Eπίσης έχει συγγράψει και επιμεληθεί πληθώρα βιβλίων που αφορούν την τοπική ιστορία και παράδοση για τον αγαπημένο του τόπο το Βόιο.

 

 

 

 

                                                                                                                                               Πηγή: εφημερίδα Μακεδονία

bottom of page